Góra Krzyży - Grabarka

Miejsce nazywane jest Świętą Górą, Podlaskim Wzgórzem Pokutników czy też prawosławną Częstochową. Ale te wszystkie nazwy nie do końca oddają ducha tego miejsca. Tam rzeczy proste odnajdują inny rodzaj metafizyki. Niby łatwo napisać, że na szczycie góry znajduje się drewniana cerkiew, którą z każdej strony otacza las krzyży przyniesionych przez pątników.

 

Od prawie trzech stuleci jest widocznym znakiem trwania wartości duchowych. Tysiące krzyży wotywnych – za chorych, cierpiących, zbłąkanych, zmarłych i od tych, którzy doznali uzdrowienia oraz ukojenia.

 

Tylko to w niczym nie przybliży nam tego miejsca przesiąkniętego wiarą i modlitwą tysięcy ludzi, którzy tam byli, są lub będą... Trzeba się tam udać samemu i pobyć...

To dobre miejsce na odwiedzenie w roku pandemii - zarazy. Grabarka zasłynęła z cudu w 1710 r. podczas epidemii cholery. W podziękowaniu za uratowanie-  utworzono kaplicę. Później powstała cerkiew ukryta w Puszczy Mielnickiej wśród wiekowych sosen. Gdy byłam tam kilka miesięcy temu, były już krzyże przebłagalne o ustąpienie obecnej pandemii. Czy pojawiły się nowe? Podejrzewam, że tak...

Pierwsza (udokumentowana) cerkiew powstała w tym miejscu w latach 1884-95. Służyła przez wiele lat jako cerkiew cmentarna, a poza świętem Przemienienia Pańskiego, większe nabożeństwa odprawiano tutaj kilka razy do roku. W czasie II wojny światowej nie uległa zniszczeniu i stała się zalążkiem przyszłego założenia klasztornego. Za datę powstania Klasztoru i początek budowy nowych obiektów, można przyjąć 19 sierpnia 1947 r, wtedy to w święto Przemienienia Pańskiego odbyło się spotkanie Arcybiskupa Tymoteusza z zakonnicą Marią Komstadius, w wyniku którego Arcybiskup podjął decyzję o założeniu żeńskiej gminy klasztornej pw. Św. Marty i Marii na Św. Górze koło wsi Grabarka.

Oryginalna cerkiew pw. Przemienienia Pańskiego uległa całkowitemu zniszczeniu w wyniku podpalenia w 1990 r, Po pożarze przystąpiono do jej odbudowy i w 1998 r. Metropolita Sawa konsekrował nową świątynię. Obecnie Św. Góra Grabarka to najważniejsze miejsce kultu religijnego wyznawców prawosławia w Polsce./http://podlasie.siemiatycze.pl/

zdjęcie wykonane za zgodą mniszek

 Od 2000r na Świętej Górze znajduje się Iwierska Ikona Matki Bożej napisana na Świętej Górze Atos, podarowana na pamiąt­kę 2000 lat chrześcijaństwa.

zdjęcie wykonane za zgodą mniszek

Oczywiście - pierwszym skojarzeniem z tym miejscem jest obraz: góry z mnóstwem krzyży. To prawidłowe skojarzenie. Jest ich prawdopodobnie ok. 7 tysięcy, a może i więcej. Nie łatwo je policzyć i ich liczba ulega nieustannej zmianie.

Na wielu krzyżach widnieje napis: "SPASI I SOCHRANI" - "Zbaw i zachowaj"

Historia stawiania krzyży sięga XVIII wieku, gdy wrogie armie niejednokrotnie przemierzały Podlasie. Rabunki, porwania, samosądy, agresja i nienawiść były codziennością. Wraz z oddziałami żołnierzy nawiedziła tereny Podlasia klęska morowego powietrza.

Krzyż A.D 2020 _ "NIKA"- "Zwycięzca".

Zaraza dotarła do wsi i miast położonych w sąsiedztwie Świętej Góry Grabarki- do Siemiatycz, Mielnika, Drohiczyna. Szczególnie obfite żniwo zebrała ona w okolicach Siemiatycz. Epidemia dotknęła tysiące mieszkańców. Wiele wsi całkowicie wyludniło się, a kto miał siłę, uciekał z zagrożonych terenów. Wtedy pewnemu starcowi z siemiatyckiej parafii zostało objawione we śnie, że ludzie mogą uchronić się przed epidemią tylko w jednym miejscu, na wzniesieniu położonym na uroczysku Suminszczyzna, które z czasem od nazwy pobliskiej wsi, zaczęto nazywać Grabarką.

 

 

Na święte miejsce ludzie mieli podążać z krzyżem i modlitwą. Ci, którzy uwierzyli i zdołali tu dotrzeć, zostali uratowani. Z zapisków kroniki parafii siemiatyckiej i kroniki klasztornej dowiadujemy się, że na Świętej Górze zgromadziło się wówczas 10 tys. wiernych. /http://www.grabarka.pl/

Wiele z krzyży ozdobionych jest wstążkami, wiankami, albo tradycyjnym obrzędowym ręcznikiem.

 

 

Na wielu z nich wiszą dużo mniejsze symbole.

 Jeśli ktoś zanurzy się w to miejsce może odnajdzie krzyż poświęcony Bułhakowowi.

 

Wśród wielu krzyży jest symboliczny krzyż postawiony przez mniszkę Hilarię – kuzynkę rosyjskiego pisarza Michaiła Bułhakowa. Na umieszczonej na krzyżu tabliczce zapisane są przedśmiertne słowa pisarza „Boże prosti mienia! W 2001 roku naukowcy z Uniwersytetu Moskiewskiego postawili krzyż poświęcony Sergiuszowi Bułhakowowi.  /https://bialystoksubiektywnie.com/

 

 

 

 

 

 

 

Początkowo nie planowano organizować tu parafii bądź klasztoru, a wybudowano jedynie świątynię – wotum wdzięczności.

 

 

 

 

 

 

 

 

 U podnóża Góry znajduje się cudowne źródełko.

To właśnie ci, którzy tu umyli się i napili się wody, zostali ocaleni z epidemii cholery w 1710 r. Do dziś ludzie przychodzą tu i obmywają swoje chore i obolałe miejsca, piją wodę ze studni i zabierają ją do domów.

 

 

W 1910 r., w dwusetną rocznicę, cudu zbudowano nad źródełkiem okrągłe zadaszenie. Obecnie studnia otoczona jest nową kapliczką z 2001 r. /http://www.grabarka.pl/